ÜMİTLE YAŞAYABİLMEK
Değerli müminler !
“İnsanoğlu müteheyyictir.(heyecanlıdır)Teheyyücle (heyecanla)huzur bulur.”diyen bir islam alimi,insanın yaratılış yapısını ne güzel tarif etmektedir.Gerçekten de insanın hayatı ümit ve şevkle mana kazanmaktadır.Sonsuz hakikatlar için yaşayan müslüman,hayatının en zor anlarında bile ümidini Allah’tan kesmeyecektir.İnanmış insanın ruh dünyasını anlatan Kuran-ı Kerim’de bu konu şöyle anlatılmaktadır:”…Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Doğrusu kafirlerden başka hiç bir kimse Allah’tan ümidini kesmez.”[1] Atalarımızda “Her inişin bir çıkışı vardır.”derler.Ümit duygusunun en kuvvetli dayanak noktalarından biri de,bu sözde ifadesini bulan ilahi kanundur.
Kışta bahar,yaşlılıkla ebedi gençlik,karanlıkta ışık,savaşta barış, hastalıkta sağlık,ümittir.Bu ümit, insanı dayanılmaz görünen olaylara karşı da yanma gücü verir.Ve yine bu ümit ışığıdır ki,insanı gayrete getirip,haraket ve fiillerinde sonsuz şevk verir.Aynı ümitle –şeklinden çok büyük işler başaran karıncalar- durmaksızın çalışıp dururlar.Akıp giden ırmak çoşkunluğundan hiç bir zaman,hiç bir şey kaybetmez.
Kuran-ı Kerim’de Allah,”Gevşemeyin,üzülmeyin, inanmışsanız,mutlaka en üstün sizsiniz.”[2] Buyurmaktadır.Tarih boyunca müslümanlara sıkıntılı anlarında teselli,zafere ulaşma ve ümit duygusunu veren güç,bu ayette var olan ulvi manadır.
Mümin insan,inancı gereğince her olay karşısında metanetini koruyandır.O,Allah’ın buyruğu gereğince “Biz Allah’tan geldik,yine Allah’a döneceğiz.”inancına sahiptir.Sonsuz teslimiyetle “Rabbinin kahrının da lutfunda hoş”olduğu düşüncesine sahiptir.Müminin bu ruh dünyasını,Bediüzzaman şöyle açıklar:”Güzel gören güzel düşünür,güzel düşünen hayatından lezzet alır.”
Olaylara ümitsiz bakış açısıyla bakan insanın mutlu olma imkanı yoktur.Onların kaplarını şans çalsa,zil sesinden rahatsız olurlar.Mümin ise, her olayı Rabb’inin bir tasarrufu olarak değerlendirip,hayra yorumlamaktadır. Çünkü o,gök gürlemesinin,yağmurun habercisi,kar yağışının toprağın bereket kaynağı olduğunu bilir.Karanlık gecelerin arkasındaki gündüzü hep hissederek yaşar.Müminin bütün bu olaylar karşısındaki ilham kaynağı, Allah’ın şu buyruğudur:”Sizin hoşlanmadığınız olaylar hakkınızda iyi olabilir.Aynı şekilde çok sevdiğiniz bir şey hakkınızda kötü olabilir.”[3] “Şüphesiz her zorlukla beraber bir kolaylık vardır.”[4]
Sevgili kardeşlerim !
İnsanın ümitsizliğe düşmeyip dünyada mutlu olması için göz önünde bulundurulması gereken bazı esaslar vardır.Bunları şöylece özetlemek mümkündür:
· Karamsarlığa mağlup olmayıp,ümit hissini herzaman canlı tutmak
· Kendi üzerimize düşeni layıkıyla yaptıktan sonra,Allah’a güven içinde yaşayabilmek.
· Tam teslimiyetle kadere inanıp,sebeplere başvurduktan sonra Allah’a tevekkül etmek.Hakkımızda en hayırlı sonucu bilip takdir edecek,şüphesiz ilmi ve rahmeti sonsuz Allah olduğuna inanmak
· Başkalarının pervasızlığına bakıp,maneviyatımızı bozmamak ve kendimize düşeni hakkıyla yerine getirmek.
· Rahat ve ümitsizlik duygularına asla mağlup olmamak.Daima hayatın sonsuzluğu inancıyla yaşayabilmek.Ruhumuzu tembellik ve lüzumsuz işlerden uzak tutabilmek
Sevgili müminler !
Hz peygamber ve O’nun ashabı çok zor anlarda bile asla ümitsiz olmamışlardır.Aç oldukları anda,karın boşluklarına taş bağlayarak yine mücadele etmişlerdir.Mekke’de kendisini kimsenin dinlemediğini görünce,Taife gitmiş,orada taşlanmış yine davalarını anlatmaya devam etmişlerdir.Yorgunluk içinde bir ağacın altında dinlenirken kendisine gelen Addas isimli köleye yine davasını anlatıyor ve ümidini yitirmiyorlardı.[5] Rasulullah’ın bu tavrı bütün inananlar için ibret alınması gereken bir durumdur.
Müslümanlar hayatın iniş ve çıkışlarında metanetlerini koruyan insanlardır.Allah’a inanan insanlar,hayatın güçlükleri karşısında aşırı kırılmaya gitmeyeceklerdir.Onlar Hakk’ın kulları olarak uzun mesafeli koşan maratonculardır.Dünyanın zorlukları,güzellikleri karşısında oldukça azdır.Kaldıki mümin,sabrıyla beraber,sıkıntıları ibadete çevirebilecek bir inanca sahiptir.Allah’ın zorluklar karşısında sabır tavsiyesine gönül veren insanlardır.Allah buyuruyorlar ki:
“Ey Muhammed ! De ki,ey kendilerine kötülük edip aşırı giden kullarım ! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin.Doğrusu Allah,günahların hepsini bağışlar.”[6]
Ne mutlu ! Herzaman ümitvar olabilenlere !
