HZ.PEYGAMBERİN HAYATINDAN KESİTLER
Sevgili müminler !
Müslümanlar için yegane örnek olan hz.Muhammed (a.s)’ı değişik sınıfların bakış açısıyla incelemeye çalışacağız.
Allah’ın Rasulü bir kumandan olarak askerlerinin önünde bilfiil savaşmış,23 yıllık peygamberlik hayatında küçüğü-büyüğüyle 27 savaşa iştirak etmiştir.
Bilindiği gibi islam tarihinde ilk savaş Bedir savaşıdır.O,bedir günü büyük bir azim ve kararlılıkla askerini çarpışmaya hazırlamış,her türlü tedbire başvurup daha sonra da Allah’a dua etmişlerdir.O’nun hayatında tevekkül analyışı önce sebeplere tevessül,sonrada Allah’a yalvarıştan ibarettir.Düşmanın su kuyularını tahrip edip,biricik arkadaşlarını saf düzenine koyup,sonrada çadırına çekilip Allah’a dua etmişlerdir.Rabb’inin emirlerine harfiyyen uyan Rasulü’ne,böylece Allah zaferler ihsan etmiştir.
İslamın ikinci savaşı da Uhud’dur.Uhud savaşına arkadaşlarıyla yapılan iştişare sonucu katılan peygamberimiz,stratejik yerlere önce askerlerini yerleştirmiş,onlara sıkı tenbihatlarda bulunmuş,sonra da düşmanla savaş başlamıştır.Okcuların görevi ihmalleri sonucu oluşan bazgunda asla metanetini kaybetmemiş,zor anlarda bile morelleri yüksek tutabilmiştir.Arkadaşlarının-hatalarına rağmen-duayla emrolunan peygamberimiz,yumuşak davranmış ve onları onura etmiştir.[1] Kendisinin dişi kırılmış ,yüzü kanamış,büyük sıkıntı çekmesine rağmen beddua ediniz taleplerine “Ben lanetçi değil , rahmet olarak gönderildim. [2]buyurmuşlardır.
Olağanüstü dönemlerde daima arkadaşlarının önünde olan , bunun gereği olarak,Hendek’te kazmayla hendek kazan ,taşkıran, Tebük’te açlıktan karnına taş bağlayıp ordusunun önünde olan ,Mekke fethinde kan dökülmeden “mübarek şehre “ giren Hz Muhammed(as)’dan başkası değildir.
Peygamberimiz iyi bir idareciydi. Asabiyet duygusunun oldukça duyarlı olduğu arap kavimleri içinde ,yeni müslüman olan bu insanları ümmet potası içinde eriten ,onların arasında eşitliği sağlayan oydu. “Müminler birbirlerinin kardeşidir. ”[3] ayeti kerimesi gereğince Mekkeliyi,Medineliyi Evs’i Hazreci kardeşlik hamuruyla yoğuran , birliği sağlayan yine peygamberimizdi. Halkın içinde onların hizmetinde , dertleriyle,dertlenen,sevinçleriyle sevinen ,”onlara çok düşkün”olan yine peygamberimizdi.
O bir ticaret adamıydı.İktisatta emek sermaye ortaklığını Hz.Hatice’yle gerçekleştiren,O’nun sermayesini kendi emeğiyle birleştirip ticaret yapıyordu. Hilenin,sözünde durmamanın, kötülüklerin, hiç biri O’nun ticaret anlayışında yoktu.O, daima güvenilir,”yumuşak kalpli”,vefakar ve dürüst bir ortaktı. Çarşıda-pazarda gezdiği esnada, zahire çuvalının altıyla üstünün farklı olduğunu görünce olayın yanlışlığını şöyle ifade ediyordu:”Bizi aldatanlar,bizim yaşamımız üzere değilidir.”[4]
O çok sevdiği Rabb’ine hakkıyla kul olmaya çalışanlardandı.Kuran O ve ümmeti için “Ey Muhammed ! Kitaptan sana vahyolunanı oku.Namaz kıl. Muhakkak ki namaz hayasızlıktan ve fenalıktan alıkor.Allah’ı anmak ne büyük şeydir !Allah yaptıklarınızı bilir.[5] Buyuruyordu.Bu ilahi emir gereğince,günahsız olmasına rağmen çok istiğfar eder.Rabb’ini anar ve ibadetlerini çok fazlasıyla yapardı.O en büyük ruh ve huzurunu “gözümün nuru”dediği namazda bulurdu. Hz.Aişe (r.a) şöyle anlatıyor:”Hz.Peygamber, bazı geceler ayakları şişinceye kadar namazda kıyamda dururdu.Ya Rasulullah ! Niçin böyle yapıyorsunuz ?
halbuki Allah sizin geçmiş ve gelecekteki günahlarınızı affetmiştir.”dedim.O cevaben:”Şükreden bir kul olmak istemezmiyim.”[6] buyurdu.
Cennetle müjdelenmesine rağmen,gecesiyle gündüzüyle Rabb’iyle bütünleşen peygamberimiz özellikle mübarek geceleri ihyaya çalışırdı.Berat gecesinde yanında göremediği peygamberimizi araştıran Hz.Aişe (r.a), O’nu Baki kabristanında buldu.Başını gökyüzüne kaldıran peygamberimiz bütün benliğiyle Allah’a dua ediliyordu.[7]
O bir gönül adamı ve sevgi abidesiydi.Tarihte canlı cansız herşeyin haklarıyla ilgilenen,onlara layık oldukları değeri veren peygamberimizin dışında bir şahsiyete rastlamak mümkün değildir.Uhud’da yenilgiden dolayı coğrafyanın da rencide olmaması için “Uhud bizi sever biz Uhud’u severiz.”[8] diyerek dağların dahi gönlünü alıyordu.
Hayvanlara karşı şefkatli ve merhametliydi.Onların aç-susuz bırakılmasına haddinden fazla çalıştırılmasına musade etmiyordu.Boğazlanmak üzere götürülen hayvanlara eza ve cefa edilmemesi gerektiğini ima ederek şöyle diyordu:O’nu defalarca mı öldürmek istiyorsan ?”[9] Çok zayıf bırakılan ve bunun sonucu zayıf kalan devenin sahibini çağırarak ona iyi bakmasını ve zulmetmemesini istiyordu.O, bütün bu hasletleriyle,günümüz insanın çok özlemini çektiği sevgi ve şefkat kahramanı olarak tarihe geçiriyordu.
Sevgili kardeşlerim !
Hz.peygamber her sınıf insan için yegane örnektir.Allah’ın mübarek buyruğunda da belirttiği gibi;”Ey İnananlar ! Andolsun ki;sizin,Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çok anan kimseler için Allah’ın rasulü en güzel örnektir.”[10]
Nemutlu O’nu örnek alabilenlere !
