İMANIN FERT VE TOPLUM ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ

İMANIN FERT VE TOPLUM ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ

İman,Allah’ın varlık ve birliğini,Hz.Muhammed(a.s)’ın peygamberliğini ve O’nun getirdiği her şeyi kalb ile tasdik dil ile ikrar etmektir.İman insanın iç dünyasında var olan berraklığın bütün hayatı kuşatması ve bu sayede müminin gönül dünyasında Yaratıcısına tarifi imkansız bir sevgiyle bağlanmasıdır.Allah’a olan bu sevgi ve bağımlılık,kişiyi dar dünyasında olabilecek fikir buhranlarından,kötü niyetlerden,ruhi dengesizliklerden kurtarıp,onu dünya ve ebedi alem için büyük hesapların,ulvi davaların, engin düşüncelerin insanı haline getirir.Bir diğer ifadeyle iman insanı insan eder.Hakiki imanı elde eden,bütün kainata meydan okurcasına kendinden emin ve güven içindedir.

İmanda muazzam bir sevda vardır.Sevgiliye ulaştıran bu sevda yolunda insan bir çok çile ve sıkıntılarla karşılaşabilir.Mümin bunların yüce Allah tarafından kendisine lütfedilmiş bir imtihan olduğunu bilip ümitsizliğe kapılmadan, Eşrefzade Rumi’nin ifadesiyle “Hoştur bana senden gelen.Yahıl’atü yahut kefen.Ya gonca gül yahut diken. Lütfünde hoş kahrında hoş.”teslimiyetini vermektedir.Böylece insan, “secde et,yaklaş”¹Allah’ın emri gereği,daha gönülden secde etmeye ve dua etmeye ehil hale gelir.

Böylesine Rabbine bağlı insanın konuşması hikmet, sukutu tefekkür,çalışması ibadet,bakışı feraset,hayatı temiz ve saygı içindedir.Böyle insanların olduğu toplumlarda ise,dostluklar vefalı,arkadaşlıklar içten ve çıkarsız,yüzler tebessümlü,dertler paylaşılmış,sevinçler ve güzellik beraberce yaşanan bir haldedir.Simalarda secdenin nurlu izleri,Allah için birbirini seven, birbirine gönül açan, dertleşen,kenetlenmiş,yekvücuttur.İçindeki sevgi o kadar engin ve büyüktür ki, “Yaratanı severiz yaratandan ötürü” mısralarını,Yunus’un dilinden kainata ilan edilir.

İmanın sonsuz haz ve lezzetini ruhunda duyan mümin,fani olan dünyadan çıkarken de Mevlana’nın dediği gibi “Benim bu gecem şeb-i arustur (Düğün gecesi) deyip,ölümü matem değil sevgiliye kavuşma diyebilir.Böylece bütün insanların her hatırladığında titrediği ölüm,sıkıntılardan,üzüntülerden kurtulma,bir yer değiştirme,yeni bir hayat başlangıcı olarak görülür.Ölüme yaklaşırken de “Nerede benim için birbirini sevenler gelsinler,arşımın gölgesinden başka hiçbir gölgenin bulunmadığı bugün onları gölgelendireyim.”² çağrısıyla ahiret hayatını bahar havası olarak teneffüs ederler.

Sevgili müminler!

İmanı ruhunda yerleştiren,onunla yaşayan fertlerin içinde huzur ve güven vardır.Böyle ailelerin yaşantıları cennetten bir köşedir.Bu tür toplumlarda sevgi ve saygı vardır.Her türlü haklar korununmuş, haddi aşma asla yoktur.İnsanlar birbirinin dostu,birbirinin yardımcısı birbirinin koruyucusudur.Ahlaksızlığın hiçbir türü,iman kalesiyle korunan bu güzel insanların içine giremez.

Sözlerimi Allah’ın Kitabı’ndan bir ayet mealiyle bitiriyorum:”İnsanlar arasında Allah’ı bırakıp da ona ortak koşanlar vardır.Onları Allah’ı severcesine severler.Müminlerin Allah’a olan sevgisi ise daha güçlüdür.”³

Ne mutlu imanla yaşayabilenlere!

1 Alak,96/19

2 Müslim,”Birr”,37

3 Bakara,2,/165